Gömul sögn

Á bæ einum sat allt heimafólk inni í baðstofu á vetrarkvöldi og var að tala um

huldufólk. Sagði gömul kona, að ekki væri óhætt að kasta steini úti í loftið, nema

sagt væri áður: ,,Kasta ég steini, engum að meini. Vari sig allir. Verði enginn fyrir’’.

Ef þessa væri ekki gætt, gæti huldufólk orðið fyrir og mundi þá hefna sín.

Vinnumaður sat á rúmi móti dyrum og kroppaði af hnútu. Hann hæddist að huldu-

fólkstrúnni og spurði, hvort ekki væri sama ef kastað væri beini. Hún sagði það

væri sama. Sagði hann þá: ,,Kasta ég beini, öllum að meini. Vari sig enginn.

Verði allir fyrir’’. Nú kastaði hann hnútinni fram í dyrnar. Þar var myrkur og

enginn maður. Hnútunni var þó undir eins kastað inn aftur og var hún þá blóðug.

Lenti hún í öðru auganu á manninum. Marðist það, og var hann blindur á því

þaðan í frá.

Athugasemdir

[halkatla, 30.3.2007 kl. 19:47]