ENGIN UMMÆLI

Bóndi nokkur þótti lítill fyrir sér, en kona hans hið gagnstæða.

Var hún karlmannsígildi til allra verka eigi síður úti en inni.

Samkomulag var gott með hjónunum, enda beygði maðurinn sig

fyrir óskum konu sinnar, þar sem hann fann hve hún var honum

fremri í flestu.

Eitt sinn fór bóndi til að gefa fé sínu á garða, en kom inn að

vörmu spori, og sagði: ,,Komdu nú Guðrún mín og hafðu engin

ummæli, því hrútarnir hafa brotist úr stíunni og eru komnir til

ánna’’.

Kom húsfreyja þá strax og handsamaði hrútana, sem bóndinn

þorði ekki fyrir sitt litla líf að kljást við.

Fyrir kom, að konan gat ekki orða bundist, þegar henni þótti

kjarkleysi bónda síns keyra úr hófi fram, og því mun hann hafa

slegið varnaglann, að hún skyldi engin ummæli hafa. Var það haft

að orðtaki seinna í sveit þeirri, þegar á lá að hafa engin ummæli.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 25.5.2007 kl. 23:12]

Ég man eftir þessu fólki úr sveitinni okkar 

[Hallgrímur Óli Helgason, 26.5.2007 kl. 21:44]

já, Ásdís ég kannaðist við svipaðar aðstæður