HVERNIG SKAL DREPA LÍFSSEIGAN SILUNG?

Heiða var 10 ára gömul og forvitin eins og aðrar stelpur á hennar aldri. Hún hafði stundum heyrt stærri stelpur tala um að vera með strák og þegar hún var búin að brjóta heilann um það í nokkurn tíma, hvernig það færi fram, fór hún til móður sinnar og spurði hana um þessa hluti. Það varð lítið um svör hjá mömmunni, sem roðnaði bara og fór hjá sér. Í staðinn ráðlagði hún henni að fela sig bak við gluggatjöldin í herbergi stóru systur sinnar, þegar hún kæmi heim með strák næst. Hún gerði það og daginn eftir lýsti hún atburðarásinn fyrir mömmu sinni.   Systa og vinur hennar sátu saman og töluðu í smástund, en þá stóð hann upp, slökkti á flestum ljósum og fór að kyssa hana og faðma hana að sér. "Ég held að systa hafi verið hálf lasin, því að hann fór með höndina undir blússuna hennar, til að finna hjartað, alveg eins og læknirinn gerir, nema hvað hann er ekki eins klár og læknirinn. Hann ætlaði aldrei að finna hjartað í henni. Kannski hefur hann verið eitthvað lasinn líka, því að eftir smástund voru þau bæði farin að mása og stynja. Honum hlýtur að hafa verið kalt á.hendinni, því að hann brá henni undir pilsið hennar. En þá versnaði systu bara. Hún fór að andvarpa og stundi þungan. Svo engdist hún sundur og saman og renndi sér neðar í svefnsófann. Það var þá sem hún fékk hita, því hún sagðist vera orðin sjóðandi heit. Loksins komst ég að því hvers vegna þau urðu svona veik. Lifandi silungur hafði einhvern veginn komist inn undir föt stráksins. Svo stökk hann út úr buxunum hans og stóð út í loftið, ábyggilega 20-25 sm langur. Ég get svarið það. Strákurinn greip utanum hann til hann slyppi ekki burt. Þegar systa sá hann varð hún skelfingu lostin. Hún glennti upp augun, munnurinn seig galopinn niður og hún fór að ákalla Guð og svoleiðis. Hún starði á fiskinn og sagðist aldrei hafa séð neinn svona stóran. Hún ætti að sjá suma af silungunum, sem við pabbi veiddum í sumar. En hvað um það. Systa hleypti í sig kjarki og reyndi að bíta hausinn af fiskinum. Allt í einu heyrðist undarleg hljóð í henni og hún lét hann lausan. Hann hefur líklega bitið hana til baka. Þá greip hún utan um silunginn með báðum höndum og hélt honum föstum, meðan strákurinn tók upp munnkörfu eða eitthvað svoleiðis upp úr vasanum og renndi henni yfir hausinn á kvikindinu, svo að það gæti ekki bitið hana aftur. Þá lagðist hún á bakið og glennti sundur lappirnar til að hún gæti klemmt silunginn saman og vinur hennar hjálpaði til með því að leggjast ofan á hana þar sem hann lá milli fótanna á henni. En silungurinn barðist upp á líf og dauða. Systa fór að kveina og veina og strákurinn átti fullt í fangi með að halda sér ofan á henni. Ég held að þau hafi ætlað að drepa silunginn með því að kreista hann á milli sín. Eftir svolitla stund hættu þau að hristast til og gáfu frá sér heilmikið andvarp. Strákurinn stóð upp og mikið rétt, hann var búinn að drepa silunginn. Ég vissi að hann var dauður vegna þess að hann hékk máttlaus út úr buxnaklaufinni og eitthvað af innyflunum hékk út úr honum. Systa og strákurinn voru náttúrulega dálítið þreytt eftir bardagann, en þegar þau voru búin að hvíla sig dálitla stund fóru þau að gæla hvort við annað. Hann byrjaði aftur að faðma hana og kyssa. og svei mér þá, silungurinn var ekki alveg dauður. Hann byrjaði að tútna út og þaut upp enn einu sinni, svo þau fóru aftur að slást við hann. Þessir fiskar hafa ábyggilega níu líf, eins og kettirnir. Í þetta sinn reis systa upp og reyndi að kála silungnum með því að setjast ofan á hann. Eftir hálftíma baráttu tókst þeim að drepa silunginn. Ég veit að hann var endanlega dauður, vegna þess að strákurinn fletti roðinu af honum og henti því í klósettið.   Mamma, af hverju ertu svona skrýtin í framan ?"

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 23.5.2007 kl. 21:18]

Þessi er nú óborganlegur