Dauðavorið

Dauðavorið 

Bærinn Hjaltadalur var í dalsmynni Hjaltadals, sem gengur inn af Fnjóskadal, og var um langa hríð syðstur bæja í Fnjóskadal (allt þar til 1908 þegar hann fór í eyði).  Þetta var mikil jörð að landi og hafði nytjar inn um allan dal.  Talsvert undirlendi er um bæinn.  Hann stóð á háu fjalli vestan ár og í hættu fyrir snjóflóðum.  Árið 1737 féll þar snjóflóð á bæinn.  Þar fórust fjórir menn.  Húsfreyjan sem lá fyrir ofan bónda sinn í rúminu, marðist í hel, en bóndinn slapp ómeiddur og var hann og tveir aðrir grafnir lifandi úr rústunum.  Dauðavorið 1784 fluttust snemma vors að Hjaltadal Dínus Þorláksson og Þórlaug Oddsdóttir með allvænt bú og tíu eða tólf börn sín.  Seinna um vorið dóu öll börnin úr hungri og harðrétti, utan tvö, (Árni og Björg sem bæði urðu gömul); fjögur þeirra voru í einu flutt í kirkjuna á Illugastöðum til greftrunar.  Sex ær voru eftir af búi Dínusar og Þórlaugar sem gengu í túninu um sumarið og var sagt að grasið hefði verið svo mikið að aðeins sá á hrygg ánna upp úr því, svo gott var næsta sumar á eftir.

(Jón Sigurðsson, Saga þingeyinga III. S. 152

Athugasemdir

[Ester Sveinbjarnardóttir, 28.3.2007 kl. 00:25]

Hugsa sér þetta, ekki lengra síðan heilu fjölskyldurnar dóu úr hungri.  Ég er með vísnagátur inni á síðunni minni www.zedrus.is , sé að þú hefur gaman af gátum og visum.  Takk fyrir commentið á myndunum, þeir hafa gaman af því strákarnir mínir.  kv. Ester

[Hallgrímur Óli Helgason, 28.3.2007 kl. 17:10]

já ég er búin að skoða zedrus hjá þér og örugglega eftir að skoða betur, já ég hef gaman að vísum og gátum þó ég búi til lítið sjálfur, já bið að heilsa þeim, eins og ég sagði áður vorum við Óskar saman í skóla, einnig unnum við saman við Láxá sumarið 1976 og tvö haust 75 og 76 á sláturhúsinu á Húsavík og spiluðum amk. sex sumur saman í fótbolta með Geisla í Aðaldal.

Halli