Gráni

Þegar Gráni var orðinn um tuttuga vetra, tók hann að gerast túnsækinn.

Á daginn var oftast hægt að halda Grána í haga með hinum hestunum,

en á nóttinni var hann kominn í túnið, hversu vel sem var búið um hliðin.

Þá var tekið það ráð að binda grindurnar rækilega í hliðin, en það gagnaði

ekkert, því Gráni nagaði böndin einfaldlega í sundur og lyfti svo lokunni

með snoppunni og gekk eins og höfðingi í túnið. Það merkilega var að

Gráni lokaði hliðinu á eftir sér. Hann virtist ekki telja ástæðu til að hinir

hestarnir kæmu líka í túnið. Svona gekk það síðasta árið sem Gráni lifði

að hann var í túninu allar nætur sem honum sýndist. Hann hefur víst

talið sig eiga inni hjá húsbónda sínum eftir langan og strangan vinnudag.

  

Ömmubæn

 

,,Leiði þig vinur lífsins stig

ljóssins engill og styrki þig

hann, sem á krossi lífið lét

lýsi þér veginn, ei ég get

beðið heitar barnið mitt,

blessi hann sjálfur lífið þitt’’.

 

Það væri gaman ef einhver vissi eftir hvern þessi ömmubæn er,

fann hana í gamalli bók, en enginn skráður höfundur, fannst

hún eiga vel við nú um páskana.

 

Halli

 

Augun

,,Augun eru spegill sálarinnar’’, segir gamalt máltæki og mun það satt vera. Þau eru líka skáldum yrkisefni og eru oft það fyrsta, sem ungt, ástfangið fólk, sér fyrir sér, þegar það hugsar til þess, sem það elskar. Augu lýsa ást, gleði, sorg, örvæntingu og hatri allt eftir því hvað inni fyrir býr.

     

     

 

RIGNIR ÚTI?

 

Bílstjóri var á ferð í vörubíl sínum austur fyrir fjall. Hafði hann ekki annan flutning en líkkistu, sem hann var beðinn að flytja, auk farþega, sem átti leið austur.

Við Sandskeið var bílstjóra veifað af manni, sem baðst fars og stöðvaði hann þá bíl sinn, en sagði manninum að eigi væri um annað pláss að ræða, en á bílpallinum. Þáði maðurinn það og tók það ráð að skríða ofan í líkkistuna, sem var tóm, því þar var meira skjól en úti.

Nokkru austan við Skíðaskálann var enn ferðamaður fótgangandi, sem veifaði og bað um far. Var honum einnig vísað á pallinn og kaus sá sér sæti á kistunni.

Sat hann þar rólegur, þar til hann heyrði dimma rödd spyrja neðan úr kistunni. ,,Rignir úti núna?’’ Brá manninum á kistulokinu svo að hann stökk af bílnum og kaus heldur að ganga en svara fyrirspurnum líks, sem hann hugði vera í kistunni.