Eldur

Eldurinn er í senn besti vinur og hættulegasti óvinur mannanna,

allt eftir því, hvernig að honum er búið og hvort hann er hafður

í hófi. Stundum getur hann þó brotist út alveg að óvörum, og án

sýnilegrar ástæðu. Er þá betra að hafa varnir við, ef ekki á illa að

fara. Sagt er, að í fyrstu hafi mennirnir óttast eldinn meir en allt

annað, en svo hafi ofurhugi nokkur gengið einn upp í logandi eld-

fjall. Hafi hann hitt þar eldandana og samið við þá um að fá neista

af báli þeirra. Hefðu andarnir sett skilyrði, að aldrei mætti skilja

eldinn eftir einan, því að þá kynni hann að reiðast og verða að

miklu tjóni. Ekki mætti heldur nota eldinn til ógagns öðrum

mönnum.

Mennirnir héldu skilyrði þessi lengi vel og höfðu helgi mikla

á eldinum. Síðar gleymdist virðingin fyrir eldinum og þá tók hann

að hefna sín, sem oft hefir orðið.

Því skyldi eldur aldrei látinn eftir einn.

 

Athugasemdir

[Hallgrímur Óli Helgason, 30.4.2007 kl. 17:14]

þakka þér fyrir Dúa, ég kíkti á gátuna hjá Sigfúsi, hún er svipuð en ekki alveg eins

[Sigfús Sigurþórsson., 30.4.2007 kl. 19:20]

Sæll Hallgrímur Óli.

Mig langar fyrst að hæla þessari færslu, skemmtilega vitnað í andana um þennan mikla, öfluga og okkur nauðsinlega hlut sem eldurinn er.

Kíktu endilega á svar mitt og spurningu til þín varðandi vísuna.