Vísa

Kristján Vigfússon bóndi á Finnsstöðum í Kinn var

greindur og liðlega hagmæltur, en stundum gætti

kerskni í kveðskap hans. Í brúðkaupi Guðrúnar

dóttur hans var á hann yrt og hann beðinn að skemmta

gestum. Þá varð honum að orði:

 

                ,,Ég kann til þess ekki hót

                orðin rétt að hneigja.

                Þegar ég kem á mannamót

                mér er sæmst að þegja.’’