Gráni

Þegar Gráni var orðinn um tuttuga vetra, tók hann að gerast túnsækinn.

Á daginn var oftast hægt að halda Grána í haga með hinum hestunum,

en á nóttinni var hann kominn í túnið, hversu vel sem var búið um hliðin.

Þá var tekið það ráð að binda grindurnar rækilega í hliðin, en það gagnaði

ekkert, því Gráni nagaði böndin einfaldlega í sundur og lyfti svo lokunni

með snoppunni og gekk eins og höfðingi í túnið. Það merkilega var að

Gráni lokaði hliðinu á eftir sér. Hann virtist ekki telja ástæðu til að hinir

hestarnir kæmu líka í túnið. Svona gekk það síðasta árið sem Gráni lifði

að hann var í túninu allar nætur sem honum sýndist. Hann hefur víst

talið sig eiga inni hjá húsbónda sínum eftir langan og strangan vinnudag.