HÆTTUR AÐ DREKKA

Ung skáldhneigð og draumóragjörn kaupstaðarstúlka var að tala við sveitabónda um sumarkvöld.      
„Þér hljótið að þekkja andlit náttúrunnar í öllum myndum,“ segir stúlkan. „Hafið þér ekki séð sólina ganga undir í logandi eldflóði eins og væri að kvikna í öllum heiminum? Hafið þér aldrei séð mánann eins og dauðhræddan flóttamann vera á fleygiferð undan dimmum og drungalegum regnskýjunum? Og hafið þér aldrei séð þokuna læðast niður fjallshlíðarnar, eins og þúsundir af vofum sem allar böðuðu út höndunum?“          
Þá greip bóndinn fram í, kinkaði kolli og segir: „Jú, mig rámar nú í þetta, en það er svo langt síðan ég hætti að drekka, stúlka mín.“

FIRST RAPE THEN EAT

Það voru einu sinni tveir menn í vegavinnu að vetri og síðan taka þeir eftir því að það festist bíll í snjónum rétt hjá þeim. Þá labba þeir að bílnum og reyna að tala við fólkið í bílnum, en þetta voru Englendingar. Þá segir annar maðurinn við Englendingana:"It is ok, first we are going to rape, then we are going to eat you." En hann meinti auðvitað að þetta væri í lagi fyrst myndu þeir binda reipi við bílinn, og síðan ýta þeim áfram.

TÍMASKYN

"Það er skrýtið þetta með aldurinn. Þú tekur allt í einu eftir því að börnin þín eru farin að eldast, þau eru jafnvel orðin fimmtug. Þú staldrar við, því þér finnst þú sjálfur ekkert hafa elst. Það eru bara börnin sem vaxa og eldast. Það er eiginlega ekki fyrr en þú ferð að hafa orð á þessu og þau benda þér allra vinsamlegast á að árin hafi nú talsvert færst yfir þig líka, að þú áttar þig á því hvað lífið hefur ætt áfram."
Svona er þetta með árin og tímann og enginn er svo sem eldri en honum finnst sjálfum. Tíminn, eins og hann er mældur hér á jörð, er afstæður, og fer eftir ýmsu. Talsvert er síðan menn tóku eftir því að tími og líf ýmissa dýra, svo ekki sé nú talað um plantna, var á allt öðrum hraða og ferli en okkar mannanna.   

MÁLSHÁTTUR

ENGINN FITNAR AF FÖGRUM ORÐUM

FLOTTAR MYNDIR

TROMMULEIKARI

Trommuleikari hundleiður á trommarabröndurum ákvað að söðla um og læra á nýtt hljóðfæri.
Hann fór í hljóðfæraverslun og biður um að fá að kíkja á harmonikkur.
Nikkurnar eru þarna í horninu sagði afgreiðslumaðurinn.
Eftir að hafa skoðað og spekúlerað drykklanga stund sagði trommarinn " Ég ætla að fá þessa stóru hvítu"
"Þú ert trommuleikari er það ekki " segir afgreiðslumaðurinn.
"Jú hvernig veistu það" spyr trommuleikarinn undrandi.
"þessi stóra hvíta á veggnum er ofn" svarar afgreiðslumaðurinn.

KALDUR VETUR

Var nú flesta daga yfir 20 stiga frost til 22. janúar. Einna mest

var það 21. janúar. Þá var 25 stiga frost í Reykjavík, 26 á Seyðisfirði,

28 í Skutulsfirði, 33,5 á Akureyri og 36 á Grímsstöðum á Fjöllum.

Í Vestmannaeyjum voru þá 12 stig.

Þá lagðist ísinn að Vestfjörðum. Hafís rak inn á firðina, en milli

jakanna og ísborganna lagði sjóinn. Dýrafjörður var allagður 11. janúar

og gengið var yfir þveran fjörð frá Núpi til Haukadals.

Skutulsfjörður og aðrir innfirðir Ísafjarðardjúps voru allagðir. Og

farið var með póst á ísi beint frá Arngerðareyri til Ísafjarðar.

Breiðafjörður var lagður allur og gengið var milli lands og eyja. Einnig

var farið með klyfjahesta til lands úr eyjum, en það hafði ekki komið

fyrir áður í manna minnum.

Á Húnaflóa hafði hafísinn rekið svo hratt inn, að utan frá Þaralátursfirði

á ströndum var hann ekki nema sólarhring inn á flóabotn.

Allur Eyjafjörður var ein íshella. Mátti ríða allan fjörðinn. Menn

frá Siglufirði gengu þar um 20. janúar upp á fjall. Svo langt sem sást

var samfelldur ís.

Um þær mundir var hafís fyrir öllum Austfjörðum og landfastur

í Gerpi.

Eskifjörður var fullur af lagís. Lagarfoss lá við ísskörina á firðinum

og affermdi vörur þar.

BRANDARI

Drukkinn maður hringdi í lögregluna til þess að tilkynna að þjófar hefðu brotist inn í bílinn hans."Þeir hafa stolið mælaborðinu, stýrinu, bremsunni, kúplingunni og meira að segja bensíngjöfinni!" hrópaði hann. Lögreglan var orðlaus og ákvað að senda mann á staðinn. En áður en hann komst út úr dyrunum var hringt í annað sinn og sama röddin var í símanum:"Ég afturkalla beiðnina," sagði hann hikstandi, "ég hafði óvart sest í afturstætið."   

STÚLKAN Á ÁRBAKKANUM

                       Á árbakkanum ég stóð

                       og yfir ána leit,

                       þar var svo fagurt fljóð

                       eða var það ær á beit,

                       vasklega í vöðlurnar mér tróð

                       skyldi þetta vera geit,

                       út í fór og upp að höndum óð

                       undrandi að ekki upp hún leit,

                       mér leið eins og á fótunum væri lóð

                       leiðin var löng ó hvað ástin er heit,

                       nú fór að renna örar um æðar mínar blóð

                       ég upp á bakkann skreið og upp ég leit,

                       þar var hún úttroðinn og rjóð

                       það var þá bara fuglahræða , ekkert deit.

SYSTIR SKRATTANS

Prestur var að messa fyrir þétt setinni kirkju þegar skrattinn birtist allt í einu. Hann ógnaði og hótaði í allar áttir svo allir í söfnuðinum urðu óttaslegnir og flúðu út úr kirkjunni, nema einn gamall maður.Þegar kirkjan var orðin tóm þá fór skrattinn til gamla mannsins og spurði: "Ertu ekki hræddur við mig, ég er illmennskan endurholdguð, hræðilegasta skepnan í öllum heimi og mun mjög líklega pynta þig!"Gamli maðurinn svaraði:"Þú hræðir mig ekki, ég er búinn að vera giftur systur þinni í 35 ár."