Hallgrímur Óli Helgason

Var að laga villu í niðjatali afa og ömmu, ábending frá frænku minni Margréti Hinriksdóttur, endilega sendið mér athugasemdir ef þið sjáið eitthvað sem betur má fara. kv. Halli

Setti inn nýtt niðjatal Ingólfs og Maríu í Húsabakka, tengill vinstra megin á síðunni, held að það sé rétt hjá mér, en þeir sem skoða þetta sendi mér athugasemd ef það vantar eitthvað, eða vitlaust skráð. 

kv. Halli

Árni  Gíslason var fæddur 1788 og varð úti á Reykjaheiði 1802, aðeins 13 ára gamall, sonur Gísla Arngrímssonar bónda í Skörðum. Var hann ásamt öðrum manni á leið úr Kelduhverfi inn yfir Reykjaheiði til Reykjahverfis með fjárrekstur, seint um haustið. Brast á iðulaus stórhríð er þeir félagar voru komnir inn fyrir miðja heiði. Árni varð til, þar sem síðan heitir Árnahvammur, en Jón félagi hans þar skammt frá við nípu á Höfuðreiðarmúla, er síðan heitir Jónsnípa. Bylur þessi  var talinn galdrabylur, og af völdum Vigfúsar prests í Garði í Kelduhverfi, en hann hafði haustið áður lent í hörkurifrildi við föður Árna, Gísla Arngrímsson. Voru orðaleppar þeirra víðfrægir. M.a. mælti Vigfús prestur: ,,Kom ég í Skörð og fékk úldna blöndu að drekka.‘‘ ,,Og var hún ekki fullgóð í andskotann á þér, til að míga henni undir,‘‘ ansaði Gísli. Meðan stórhríðarbylurinn stóð yfir er sögn, að séra Vigfús gengi um gólf í baðstofuhúsi sínu og tautaði eitthvað ákaft fyrir munni sér. Heyrðu menn þessa setningu m.a.: ,,Skyldi þeim ekki vera farið að kólna á kjúkunum gemlingunum hans Gísla míns í Skörðum.‘‘

Þessi saga er tekinn úr Árbók Þingeyinga frá 1964, hana ritar Jón Þór Buch bóndi á Einarsstöðum í Reykjahverfi, sagan heitir, Brotabrot um Gísla í Skörðum, og er þetta aðeins brot úr þeirri sögu.